دلم برای خودم تنگ میشود از بس که فراموش میکنم سری به او بزنم .نمی دانم شاید پس از چند وقت که رفتم سراغش دیگر مرا نشناسد مثل نوشته هایم پس از جند سالی با تعجب از خودم می پرسم این ها را من نوشته بودم!

‹بی معنا نگرد چاهی بجوی آن جا صدای گریستن ترا کسی نخواهد شنید ،اقرار کن که شاخه پیچکی را شکسته ای، کبوتری را مضطرب کرده ای ویک بار به صراحت شقایق شک کردی آن وقت به تومی گوید که زغال به دنیاآمده ای تا الماس بمیری .

ومی گوید رمز شب صبح است که درراه است .آنوقت که تو ذوالجناح را خواهی دید خونین بال با افساری از شبنم وابریشم وبوی خوش مولی   ان شاءالله