دلم نمی خواست در این مورد چیزی بنویسم. اما مثل یک بغض در گلویم مانده است. روز یکشنبه که به خاطر تجلیل از مقام خبرنگار به تالار وحدت رفتیم. چند مسئله رخ داد که مرا خیلی عذاب داد.
اول اینکه به خاطر سخنان رییس جمهور مراسم را از روز 17 مرداد به یکشنبه 21 منتقل کرده بودند .به همین خاطر خیلی دیر به دیگران خبر داده بودند.
دوم اینکه به اکثر مدیران مسئول جایزه ولوح تقدیر دادند: مسیح مهاجری؛شریعتمداری؛اقای دعایی و...
سوم اینکه تنها زنی که جایزه گرفت وعنوان جوانترین خبرنگار را از ایسکا نیوز داشت اصلا خبرنگار نبود . دانشجوی ترم 2 کامپیوتر بود وکارهای فنی انجام میداد.
چهارم اینکه آقای رییس جمهور چون در محل قبلی با کثرت مراجعین مواجه شده بود وترک محل بدون رسیدگی به کار آنها را هتک آبروی آنها می دانست (به تعبیر وزیر ارشاد)در مجلس حاضرنشد.یعنی برای معطل کردن اینهایی که حاضر شدند حرمت آبرویی مطرح نیست.
پنجم اینکه آقای وزیر ارشاد شروع کرد به صحبت در باره خبر خوب انگار یادش رفته بود اینهایی که نشسته اند سابقه کاری بیش از خود ایشان دارند وگرنه به او هم به عنوان پیشکسوت مطبوعاتی جایزه می دادند!
فریبا انیسی قدیمترها به ما میگفتند ارتجاعی؛امل .بعد شدیم سنتی ومتحجر.این اواخر هم شدیم اصولگرای سنتی .اما در هر صورت شیعه ایم؛دوستدار مولی ؛عاشق ولایت ؛پادر راه گذاشتیم تا شهادت.می نویسم نه فقط به خاطر اینکه شغل من این است چون فکر میکنم از این طریق بهتر می توانم رسالت خود را به انجام برسانم .محور اصلی کارم زنان است درمورد انقلاب ؛دفاع مقدس وفلسطین مطلب دارم به صورت گفتگو؛مقاله؛کتاب وپژوهش |